Dr. Günther Trommer (1937-2010) - myśliwy, sokolnik, hodowca

Dr. Günther Trommer urodził się 1 stycznia 1937 r. w Coburgu w Bawarii, jako syn lekarza medycyny – Alfreda i jego żony Liny. Tam też skończył Szkołę Podstawową a w roku 1958 zdał maturę. Do dziś mieszka tam jego siostra.

W Würzburgu najpierw studiował zoologię a od 1959 r. w Gießen zaczął studiować weterynarię. W marcu 1964 r. uzyskał dyplom lekarza weterynarii. Po studiach odbył praktykę zawodową w Alsfeld oraz pracował zarówno jako naukowiec w Gießen, jak i weterynarz w zakładzie mięsnym w rodzinnym Coburgu.

W kwietniu 1965 r. obronił rozprawę doktorską, uzyskując tytuł doktora nauk weterynaryjnych. Był jednym z pierwszych w Niemczech specjalistów, którzy rozpoczęli reintrodukcję sokoła wędrownego.

W roku 1989 postanowił wraz z żoną przeprowadzić się do Polski i przez pierwszy rok pobytu w naszym kraju korzystał z gościnności Stacji Badawczej Polskiego Związku Łowieckiego w Czempiniu, kierowanej wówczas przez prof. Zygmunta Pielowskiego. Prowadził działalność naukową, hodował swoje sokoły i razem z polskimi sokolnikami pracował nad programem restytucji sokoła wędrownego w Polsce. Następnym miejscem Jego pobytu był Włocławek, gdzie mieszkał u jednego z nestorów polskiego sokolnictwa – Pana Czesława Sielickiego.

W roku 1991 osiadł na stałe w Lasocicach. Wyremontował zakupiony dom, zbudował dla swoich sokołów woliery i zajął się już na dobre swoją pasją – sokolnictwem, hodowlą sokołów oraz programem restytucji tego gatunku. Dzielił się swoim doświadczeniem w tej dziedzinie, brał czynny udział w wielu reintrodukcjach, szkoleniach oraz konferencjach naukowych. Był członkiem Rady Programu Restytucji Populacji Sokoła Wędrownego w Polsce. Napisał kilka książek o ptakach drapieżnych oraz liczne artykuły na ich temat. Pisał także dla polskich czasopism. Na podstawie Jego hodowli powstały liczne opracowania naukowe, a nawet praca magisterska. W Polsce wyhodował około 100 sokołów, z czego znaczną część przeznaczył do wypuszczenia w celu odbudowy gatunku. Przez cały czas bezinteresownie zajmował się leczeniem i rehabilitacją zwierząt, przywożonych mu z bliższej i dalszej okolicy. Pomocą służył zarówno sokolnikom, jak i właścicielom pospolitych zwierząt domowych i gospodarskich. Polował także z bronią; był członkiem Koła Łowieckiego "Szarak" Strzyżewice.

Za działalność dla polskiej przyrody został nagrodzony przez Polski Związek Łowiecki, a za swoje zasługi dla polskiego sokolnictwa odznaczony został przez "Gniazdo Sokolników" Srebrnym Karnalem. Walne Zebranie "Gniazda Sokolników" w marcu br. przyznało Mu honorowe członkostwo "Gniazda". Pośmiertnie został odznaczony Złotym Karnalem – największym odznaczeniem sokolniczym.

Dr. G. Trommer zmarł 12 listopada 2010 r. Pogrzeb odbył się tydzień później na cmentarzu komunalnym w Lesznie. W ostatnim pożegnaniu brali udział m.in. myśliwi i sokolnicy, Zarząd "Gniazda Sokolników" reprezentowali Sokolniczy P. Kowalski oraz P. Muzyka i P. Wieland. Sokolniczy złożył przy urnie z prochami zmarłego Złoty Karnal, symbolizujący podziękowanie za wkład w rozwój polskiego sokolnictwa. Wypuszczono na wolność ostatniego ułożonego przez G. Trommera sokoła wędrownego, podtrzymując tym samym długoletnią tradycję, mówiącą o wypuszczaniu sokoła zmarłego sokolnika.

Odszedł nestor hodowli i reintrodukcji sokoła wędrownego, doświadczony sokolnik i myśliwy.